فراورده معجون که از سه میوه هلیله، بلیله و آمله به دست می آید و تاریخچه ذکر این ترکیب دارویی و منافع آن از جانب حکیمان هندی، یونانی، رومی و ایرانی در زمانی بیشتر از هزار سال قابل استناد است. در این فراورده از میوه هلیله در مراحل مختلف رشد استفاده می شود.
مضرات اطریفل صغیر
در دوران حاملگی و شیردهی منع مصرف دارد و بهتر است حتی الامکان برای اطفال نیز استفاده نشود و داروهای جایگزین به کار رود.
در نارسایی های کبدی چون سوء القنیه، سیروز و هپاتیت با توجه به ذکر بعضی عوارض مربوط به بعضی تانن های ساده، بهتر است مصرف نشود.
از آنجا که محلول تانن ها می تواند سبب رسوب بخشی از داروها شود(2)، فاصله مصرف سایر داروها با آن به صورت یکساعت قبل یا سه ساعت بعد باشد.
در صورت مصرف گلیکوزیدهای قلبی چون دیگوکسین، به خاطر احتمال کاهش اثر داروی قلبی، احتیاط و تدبیر از جانب پزشک صورت پذیرد.
طرز تهیه اطریفل صغیر
امراض دماغی و تزکیه ذهن(ناشی از بلغم و سودا)، غلبه رطوبات در بدن، بواسیر و مشکلات مربوط به گوارش و همچنین عوارض مشارکتی که از سوء مزاج گوارشی ناشی می شود با نظر و حکمت طبیب پس از تعدیل مزاج در امراض ساذجه و تنقیه در امراض مادیه.
نگهداری اطریفل صغیر
در دمای اتاق و در بسته بندی مناسب به مدت 1 سال قابل نگهداری است.
توصیه: پس از هر بار مصرف درب ظرف را محکم بسته تا میزان رطوبت فراورده تغییر نکند.
نکته ها اطریفل صغیر
مراحل ساخت و نکات ویژه آن مانند میزان ریز کردن اجزا و یا زمان ادراک، هر کدام با دلایل پر اهمیت در منابع طب سنتی ذکر گردیده و لازم الاجرا می باشد.
خواص اطریفل صغیر
قطع ابخره و تقویت اعضا علی الخصوص معده و دماغ .
عوارض جانبی اطریفل صغیر
قولنج و اسپاسم های گوارشی:
جرعه جرعه یک لیوان آب گرم نوشیده شود. چند دقیقه ای قدم بزند. از کمپرس آب گرم استفاده کند و در صورت عدم بهبودی مقداری روغن بادام شیرین یا زیتون مصرف نماید. قابل ذکر است که این عارضه بیشتر در مصرف طولانی مدت این دارو با اسهال رقیق اخلاط و ماندن غلیظ آن به وجود می آید که نیاز به ملاحظه و تدبیر طبیب قبل از این مرحله را ایجاب می کند.
عوارض مربوط به طحال:
در صورت حصول و تشخیص طبیب از مصلحات آن در این مورد مانند شراب بنفشه استفاده می شود.
سایر عوارض جانبی احتمالی نیز بر حسب اهمیت و شدت به اطلاع طبیب یا داروساز رسانده شود.
طرز استفاده اطریفل صغیر
بنا به استفاده و با رعایت نکات مطرح شده در ذیل با نظر و حکمت طبیب تعیین می گردد. مثلا برای تقویت معده و نیکویی هضم و نشف رطوبات فضلیه در بزرگسال به اندازه 1 تا 5/1 قاشق چایخوری بیست دقیقه بعد از غذا مصرف می شود.
ملاحظاتی که طبیب و داروساز در تنظیم قدر شربت و فاصله مصرف باید در نظر بگیرند:
مقدار مرض ، سحنه (فربهی و لاغری و سستی و سختی بدن) و قوت بیمار، سن بیمار، مزاج صحی و مزاج عضوی (اعضای تحت اثر دارو) ، عادت بیمار، مذکر یا مونث بودن، شغل بیمار، فصل بیماری و سایر شرایط محیطی بیمار.
